Alles is relatief

Tot op zekere hoogte leven en houden we allemaal wel van een bepaalde manier van structuur in ons dagelijkse bezigheden. We gaan naar ons werk, hebben veel werk te verzetten, regelmatig afspraken, soms wat reizen en dan komen we thuis. Dat is privétijd en dan moeten we goed bewaken dat ook deze niet wordt opgeslokt door werk of andere dingen waaraan we liever geen tijd besteden.

Verander je Mindset

We doen best veel op basis van routine en dat geeft het gevoel van ‘in controle’ zijn. Het wordt allemaal wat lastiger als je deze controle verliest door dingen waar je maar weinig aan kunt doen, zoals een ernstige ziekte bij jezelf of bij een dierbare, het verliezen van je baan en daar uit voortkomende financiële zorgen, of gewoon doordat je het gevoel hebt dat de dagelijkse structuur je minder goed lijkt te passen. Zo laten recente onderzoeken bijvoorbeeld zien dat medewerkers best bij het bedrijf hadden willen blijven werken als de werkgever net iets meer agile was geweest, maar toch besluiten deze menen hun geluk elders te zoeken. Dit alles vraagt er om dat je één en ander aanpast, soms gedwongen door de situatie of door het besef dat je eigenlijk niet meer door wilt op de manier die jaren comfortabel voelde.

Ik had dit zelf de laatste maanden ook: aan de ene kant druk met werk en aan de andere kant ook veel afleiding door fanatiek te sporten en de vraag stellen wat wil je eigenlijk. Vaak is dan het antwoord een beetje tweaken en door gaan. Tot dat ene moment waarop je denkt tot hier en niet verder. Ik had dat ruim een jaar geleden toen ik op enig moment een trap op liep en daarna moest bijkomen voor een Team meeting. Dat kon niet langer zo dus ben ik direct flink gaan sporten. De laatste maanden had ik ook zo iets van hoe prettig is de dagelijkse structuur eigenlijk echt als je steeds vaker het gevoel hebt dat het toch niet helemaal zo gaat zoals je wilt. Door een sterfgeval in de familie een paar weken geleden viel de dagelijkse structuur van het een op andere moment weg.

Dit zorgt er voor dat je nog meer gaat nadenken over ‘het leven.’ Door dingen waar je zelf soms wel en soms niet zo veel aan kunt doen, ga je je toch aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. Dan maar even niet 10 uur of meer per dag werken en toch maar even iets minder sporten, want first things first.

Bij bedrijven zie ik eigenlijk ook vaak hetzelfde. De dagelijkse operationele beslommeringen gaan gewoon door, al dan niet met wat rework en frustratie, maar echt achteroverleunen en nadenken hoe nu verder gebeurt maar erg beperkt. Zonde, want stilstand is achteruit gang. We gebruiken vaak argumenten waarom dingen (nog) niet kunnen, waardoor we blijven uitstellen of accepteren dat doelstellingen niet worden gehaald. Je hoeft niet harder te werken of de sterkste te zijn, maar door in kleine stapjes slimmer te gaan werken en door wat flexibeler te zijn, kom je ook een heel eind. Dat biedt dan ook weer structuur en geeft het gevoel van controle weer terug.

Kortom: wil je als organisatie ook dingen net iets anders gaan doen, maar heb je moeite om structuren los te laten, weet je niet precies hoe, of juist wel maar ontbreekt er capaciteit, dan lijkt het mij nuttig om daar eens over met elkaar van gedachten te wisselen. Als je het zelf namelijk hebt doorgemaakt, wordt het resultaat namelijk altijd beter. Een arts die zelf ziek is geweest, gaat daarna immers ook beter om met patiënten. Eigenlijk is dus alles relatief, wat vandaag geweldig voelt, kan morgen wegvallen en dus is het belangrijk om daarover na te denken.

Hartelijke groeten en wie weet tot binnenkort.

Edward Heijnen